एक सर्वसमावेशक ब्लॉग

शिवजंयती चारोळ्या

किती आले किती गेले
केले मुघलांना हद्दपार ।
राजे बहु धरतीवरती
ना कुणा शिवबांची सर ।।

सह्याद्रीच्या रांगांवरती
सदा मुघलांच्या नजरा ।
बोटे छाटली तयांची
त्या शिवबांना माझा मुजरा ।।

अशी करारी नजर सदा 
गनिमा भेदुनी पाही आरपार ।
शिवरायांमुळेच जाहले
स्वप्न स्वराज्याचे साकार ।।

सदा गायी तुझे गुणगान
असाची माझ्या पोटी वंश दे ।
फक्त तुझ्याच.. फक्त तुझ्याच..
शिवशौर्याचा तू अंश दे ।।

शब्दही पडती अपुरे
अशी शिवरायांची किर्ती ।
राजा शोभूनी दिसे जगती
अवघ्या जगाचा शिवछत्रपती ।।

अंगी संचारीता शौर्य
थरथरा कापे क्रौर्य ।
जणू कडाडती वीज
भासे तेज शिवशौर्य ।।

न्यायदानाची जयांची
असे तरहाच निराळी ।
लेणे सौभाग्याचे शाबूत
असे शिवशौर्यामुळे भाळी ।।

मायमुलीच्या स्त्रीत्वाचा
शिवबांनी केला सदैव सन्मान ।
यमसदनी धाडुनी सैतानांना
राखीली स्वराज्याची शान ।।

न काळवेळ तयांना लागे
शत्रू धारातीर्थी पाडाया ।
स्मरता शिवरायांचे शौर्य
लागे आजही इतिहास घडाया ।।

डंका शिवछत्रपतींच्या नावाचाच
आजही वाजतोय जगती ।
राखीले स्वराज्य अबाधीत
असे हे एकमेव शिवछत्रपती ।।

राजे तुम्हीच अस्मिता
तुम्हीच महाराष्ट्राची शान ।
जगती तुम्हीच छत्रपती
तुम्हीच आमचा स्वाभिमान ।।